Nazwa wsi Stoczek (Sthoczek) pojawia się po raz pierwszy w 1529 r. Wieś była własnością szlachecką należała do parafii Dys. W 1529 r. oddawana była dziesięcina 19gr biskupowi, meszne po 13 korcy pszenicy, żyta i owsa plebanowi w Dysie. W 1531 r. pobór łącznie z Dąbrówką i Nasutowem z 12 łanów i młyna. W XVI w. własność Mikołaja Odnowskiego, w pół.XVII w. Stanisława Bleniewskiego, następnie w dobrach 'kozłowieckich. W 1827 r. wieś miała 26 domów i 237 mieszkańców. Ok. 1870 r. we wsi wymieniana jest ta sama liczba domów i 706 mórg gruntów. W tym czasie folwark liczył 567 mórg gruntów, 3 budynki murowane i 19 drewnianych. W 1905 r. grunty wsi wynosiły 370 dziesięcin: były tu 42 budynki i 434 mieszkańców (422 wyzn. rzymsko-katol., 12 mojżeszowego), natomiast folwark (wł. hr. Zamoyskiego) miał 313 dzies. ziemi,1 budynek i 37 mieszkańców (29 rzymsko-katol., 5 luteranów,3 Żydów). Ok.1928 r. na terenie wsi znajdowało się 37 samodzielnych gospodarstw z 832 mr. ziemi.

 

Wieś położona jest w odległości ok. 150 m na pn. od szosy Krasienin-Nasutów. Zabudowa wiejska skupia się wzdłuż jednej osi komunikacyjnej (droga lokalna o nawierzchni żwirowej). Zachowane stosunkowo nieliczne tradycyjne drewniane budownictwo ludowe. Domy konstrukcji wieńcowej, szalowane pod dachami dwuspadowymi, sytuowane kalenicowo względem drogi. Pojedyncze przykłady drewnianych budynków gospodarczych (1 ćw. XX w.) pod dachami czterospadowymi pod strzechą. Na zach. krańcu wsi murowana kapliczka przydrożna z 1951 r. w stylu neogotyckim. Na terenie wsi istniał drewniany wiatrak XIX/XX w.